Terug van weggeweest las ik laatst iemand schrijven over zijn opa. Hij wilde graag, op momenten, zijn opa zijn. Dingen waren toen (lang geleden) makkelijker volgens hem. Je werkte, kwam moe thuis, at, rookte een paar sigaretten of sigaren, nam een jenevertje of een beugelfles, gaf aan welk beleg op brood moest aan moeders de vrouw en ging naar bed. Volgende dag…..zelfde ritueel! Heb je dan een goed beeld van opa? Wil je dat? Of is dat een idealistische voorstelling van hoe het ook zou kunnen zijn als de omstandigheden zijn zoals ze zouden kunnen zijn als de hersenen van de hedentendaagse niet zo vertroebeld zouden zijn. Zo wat een zin! Maar onzin is het natuurlijk wel. Mijn opa had het echt niet tof, althans van wat ik er van begrepen heb. Want een groot deel heb ik van mijn vader. Mijn opa zei ook wel eens dat het leven in zijn tijd niet altijd even makkelijk was. En gezien de ontwikkelingen van de moderne techniek in verhouding tot fysieke arbeid kan ik dat alleen maar staven.
Maar mijn opa was vooral vader, vader van mijn vader. Mijn andere opa, die was dan weer vader van mijn moeder, was anders. Schat van een man, echt opa voor mij, maar anders. Overigens heeft die opa mij heel veel geleerd (geen idee wat allemaal maar geheid levenswijsheid) Maar toch anders dan de vader van mijn vader. Ik ga ook echt niet proberen het uit te leggen, of aangeven dat de 1 meer/beter/anders was dan de ander. Nee het verschil is de vader van mijn vader. Hij, mijn opa, was DE MAN die het verschil maakte voor mijn vader. In vele dingen zijn voorbeeld. In vele dingen ook de man aan wie mijn vader zich optrok, op terug viel als hij het even niet wist. En dus…………..was de vader van mijn vader bijna almachtig. Want als mijn vader, de man waar ik naar op keek, het niet wist, ging hij, mijn vader, naar het orakel, zijn vader! Wat een man moet dat zijn, ging het door mij heen, als mijn vader hem vraagt om advies.
Ik ben zelf inmiddels ruim twintig jaar vader. En ben enorm trots op onze twee zoons Noell Brouwer en Calvin Brouwer. Vind het echter enorm jammer dat mijn vader deze twee jonge evenbeelden van hem niet heeft mogen kennen. Evenbeelden niet qua uiterlijk (pffffffff) maar wel humor en andere zaken. Vind het ook erg jammer dat onze zoons hem niet hebben leren kennen. Niet anders dan via mij. Gelukkig hebben ze nog wel een andere opa. Mijn schoonvader, vader van Jolanda. Maar dat is toch anders, is niet de vader van hun vader. Is niet de vader waaraan hun vader vraagt ‘hoe nu verder’. (heb ik wel gedaan maar dan anders)
Mijn vader….., ik mis hem elke dag. Zijn humor, zijn wijze levenslessen en het ‘jongien’ . Ik besef en realiseer me steeds meer; vader zijn is iets bijzonders. Ik besef en realiseer me ook steeds meer; een vader hebben is bijzonder. Ik hoef geen man die een vader verloren heeft, uit te leggen wat ik hier getypt heb. Ik tik met opzet MAN, de vrouw zal het ook hebben maar niet met mijn, mannelijke, gevoelens. Hoe dan ook, vader zijn is iets bijzonders. Geniet vooral van het vader zijn, je hebt soms maar zo’n korte periode want kinderen worden sneller groot dan je denkt.
Mam, een moeder is altijd bijzonder, voor dochter en zoon, niet meer bijzonder dan pap, maar anders, luv joe!
Mooi verhaal, heel herkenbaar.
Oe nefe